Artikel uit De Gelderlander van 11-10-2004

En de Oscars gaan naar... alle Ellecommers!!!

Door JAN WIENHOLTS


ELLECOM - Zelden heeft Ellecom zo geblonken van saamhorigheid en enthousiasme als gistermorgen. De opname voor de dorpsfilm Het Bosje van Mees was hartverwarmend om te zien. Oscars zullen niet uitblijven.

Ik geef het maar meteen toe. Ellecom en zijn inwoners hebben gistermorgen mijn hart gestolen. Na anderhalf uur meelopen op de set van de film Meesstaete of de volksmondtitel Het Bosje van Mees ben ik voorgoed verslaafd aan alles en iedereen in het dorpje. Ik houd van ze.

Allereerst is er het dorp zelf: wonderschoon in de groene Veluwezoom met straten, pleinen en huizen die je in alles aan Swiebertjes leefomgeving doen denken.

Ten tweede de film van regisseur Ingrid Berkel. Het verhaal is aandoenlijk. Het gaat over een louche projectontwikkelaar en zijn bitchy vriendin die een bosje waar kinderen spelen op wil offeren aan een seniorenhuis voor rijken. Wethouder en ambtenaren spelen met hen onder een hoedje ten koste van de dorpsbewoners. Een geluidsmeting zou uit moeten wijzen dat het bosje nauwelijks wordt gebruikt door de jeugd en het dorpsprotest moeten smoren. Gelukkig hoort schoolmeester Meindert-Jan in het herentoilet van het dorpshuis de wethouder en de projectontwikkelaar afspreken dat die geluidsmeting op zondagmorgen zeven uur wordt gedaan. Een tijd dat Ellecommers slapen. Tenminste, dat denkt het gezag.

De schoolkinderen verspreiden dit bedrog met als gevolg dat iedereen die bewuste zondagmorgen protesteert: de fanfare, de jeugd, het zangkoor en nog veel meer Ellecommers. De projectontwikkelaar en zijn vriendin schrikken zich bijna een ongeluk en worden het dorp uit gehoond. Maar daarmee heeft het dorp het bosje nog niet gered... Hoe het afloopt is 21 november te zien.

Het derde hartverwarmende punt zijn de acteurs: allemaal Ellecommers die zichzelf spelen. Ze doen dat zo enthousiast en in een saamhorige sfeer die regisseur Ingrid Berkel doet glimmen van trots. De bakker speelt de bakker, de schoolmeester een schoolmeester en Ap Lammers zet een boef van een wethouder neer. Alhoewel hij onlangs zijn functie als wethouder van de gemeente Rheden heeft neergelegd, wilde hij deze rol voor geen goud aan zich voorbij laten gaan. Al moeten mensen vaak wachten, scènes overdoen en zijn er technische problemen. De dorpelingen dragen de regisseur met liefde over deze moeilijkheden heen.

Op proefbeelden lijkt de film soms op Bert Haanstra's Fanfare: dezelfde warme sfeer en romantiek. De gelegenheidsacteurs Edwin Ruigrok en Annemarie Troost overtuigen als gemene projectontwikkelaars Pierre Mees en vriendin Anita. Ze worden dan ook bijna echt het dorp uitgejaagd. Het feest dat na hun ontmaskering onder de dorpelingen losbarst, doet een voorbijganger verlangen Ellecommer te zijn.

Zoals gezegd duurt het tot 21 november voordat de film in het dorpshuis wordt vertoond tijdens de derde Ellecomse Filmmarathon. Ik kijk er nu al naar uit.

En als er Oscars zouden bestaan voor saamhorigheid, enthousiasme en liefde in de filmwereld dan zouden die beslist naar de Ellecommers gaan. Allemaal.