Swingend muziekfeest op Landgoed Avegoor

Door CEES HILBERDINK

ELLECOM - Enkele honderden muziekliefhebbers genoten zaterdagavond in een passende entourage van Cubaanse klanken. Een tropische band onder tropische omstandigheden in een hoteltuin in Ellecom.

		Knetterend koper was een dominant element in het swingende muziekfeest dat veertien Cubaanse muzikanten zaterdagavond verzorgden in de tuin van Hotel Avegoor in Ellecom. - Foto: Hans Broekhuizen

Hoe ver kan je van huis gaan om het Cuba van sigaren, sinaasappelen, rum en armoede, de prijs van de vrijheid die Fidel Castro zijn bevolking al weer veertig jaar laat betalen, definitief achter je te laten.

Het Orquestra Aché Havana leek daar behoorlijk in geslaagd door de tuin van landgoed Avegoor uit te kiezen voor een Caribisch zomerzaterdagavondconcert. Op uitnodiging van de Rhedense stichting voor kunst en cultuur de Alliantie was het in Ellecom neergestreken. Hier geen heupwiegende schonen of macho-mannen in veelkleurige hemden, een bacootje (een mix van bacardi en cola) losjes in de hand. Maar het beschaafde geroezemoes van hotelgasten, passanten en tout Ellecom die van geen rum met cola wilden weten. Maar zich te goed deden aan koffie met een kaakje en een glaasje witte wijn.

Onder de statige bladerkronen, partytenten en parasols stonden de klapstoeltjes keurig in gelid te wachten op de swingende sound van salsa en chachacha.

Vanaf de eerste klanken, van wat een ruime mix van son, timba, cumbia en merengue beloofde te worden, ging de veertienkoppige band er tegenaan.

Bongo's, conga's en een opvallend sterke stoet opgevoerde koperen blaasinstrumenten, lieten horen hoe Cuba klinkt. Dat wil zeggen, tot op zekere hoogte. Op de talloze fans van de ballades van de Buena Vista Social Club of, nog ouder, de slepende tradicionals van Antonio Machin, was niet gerekend. Swing en ritmes, daar ging Aché Havana voor. Met blijdschap en pure liefde, zo bleek uit het boekje bij de CD Donde Estas (waar ben je), waarin zij de Allerhoogste dank zeggen voor hun muzikaal vermogen.

Exotische ritmes maken in ons landje al gauw wat aarzelende beweginkjes tussen schouderbladen of rond het bekken los. Gelukkig maar want het orkest moet het vooral van hebben van een haché van uien, kruiden en pikante pepers. Daarom miste de subtiliteit van een knisperend dekblad van de Cubaanse sigaar , het zoete sap van citrus of de roezigheid die een kopstoot van de eilandrum te weeg kan brengen. Het was veel meer een kweste van rechtoe rechtaan, meer suikerriet dan marsepein.

Misschien dat daarom een van de drie zangers er met zijn rode hoofddoek zo uitzag als een onvervalste boekanier. Die hesen oudtijds de bloedvlag, lieten de kanonnen bulderen en gaven de goegemeente ervan langs.