Wat doet het met je, dat er oorlog in Irak woedt? Je probeert je wellicht een mening te vormen, voor of tegen, met of zonder argumenten, al dan niet in discussie met anderen. Maar daaraan aandacht besteden is niet genoeg. Dat is althans de mening van dominee Gert Jansen in Ellecom.

"Onder de redeneringen ligt een laag van emoties, dieperliggende gevoelens die vragen om een plekje. Hoop, wanhoop, woede, verdriet, verzet, machteloosheid. Je bent misschien wel verscheurd door tegenstrijdigheden. Daar moet je iets mee dóén, vond ik. Je moet je in ieder geval niet laten verlammen. Ik wilde een uur creëren waarin mensen vorm kunnen geven aan hun gedachten en inspiratie, moed en kracht kunnen opdoen om zinvol te blijven leven. Ik wil zoeken naar wat ons bindt."

De Ellecomse dominee stampte in enkele dagen het initiatief uit de grond om een inloopuur van stilte en bezinning te houden in de Nicolaaskerk. Uniek is dat álle Ellecomse organisaties, uiteenlopend van basisschool tot oranjevereniging en van evenementenorganisatie tot parochie, zich achter het initiatief schaarden en ook metterdaad meehielpen aan de voorbereidingen. Vrijdag werden huis-aan-huis uitnodigingen bezorgd. Zaterdag in de namiddag van vier tot vijf uur stond de deur van het lieflijke kerkje wagenwijd open voor iedereen, ongeacht leeftijd of levensbeschouwelijke achtergrond.

Tientallen dorpsbewoners komen. Alleen of met het hele gezin. Klaarblijkelijk is de behoefte aan bezinning er. Sommigen steken een kaarsje aan en zijn weer vrij snel weg. Anderen zitten een kwartier of langer met gesloten ogen in een bankje, verzonken in overpeinzing of gebed. Voor het prikbord met de titel Ik heb alleen woorden staan voortdurend mensen. Bekende en onbekende gedichten kunnen woorden geven aan emoties die je zelf niet kon benoemen.

Laten we de vrede dromen, alsof de oorlog niet bestaat.

Dichter onbekend.

Alles van waarde is weerloos.

Lucebert.

Regels van H. Roland Holst:

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind.

Een anonieme bezoeker schrijft op de muur van angst en verlangen:

Iedere positieve gedachte, hoe klein ook, brengt ons dichter bij de wereldvrede. Laat je licht schijnen!

Ilse Colijn probeert haar hoop en vertrouwen in het goede onder woorden te brengen:

In liefde hen, ook in Irak, vertrouwen geven, opdat mensen steeds, als zij moeten kiezen in de situatie waarin zij verkeren, goed zullen doen.