Artikel uit De Gelderlander van 14-01-2003

Reeën bij Ellecom vluchten de dood in

Door onze verslaggeefster


DE STEEG/ELLECOM - Acht reeën hebben de combinatie van hoogwater en vorst niet overleefd. Zes leefden in de uiterwaarden bij Ellecom, twee in de Havikerwaard. "Ik hoop dat de andere reeën in de wat grotere, dichtere gebieden zitten", vertelt faunabeheerder H. Kleijer van Landgoed Middachten.

 
H. Kleijer ruimt dode reeën op. - Foto: Marc Pluim

Hij voelt zich machteloos, zegt de faunabeheerder. "Je kan de reeën niet vangen, want ze zijn razendsnel. Dat kan alleen als het water heel hoog staat. En ze op het ijs achterna zitten, is ook niet verstandig. Dan jaag je ze alleen maar op. Ik vind erg jammer dat de reeën zijn overleden."

Het was een bijzondere samenloop van omstandigheden. Vorst en hoog water tegelijkertijd. "Dat gebeurt, is mij verteld, maar één keer in de dertig jaar. Daarom begrijp ik ook wel dat mensen deze kans wilden grijpen en in de uiterwaarden gingen schaatsen. Het was alleen voor de reeën beter geweest als ze het niet hadden gedaan."

Wat er met de overige dieren is gebeurd en of zij nog leven, is bij de faunabeheerder niet bekend. "Ik denk dat er voor het hoge water een stuk of twintig, vijfentwintig reeën aan beide kanten van de snelweg leefden. Dat zijn er nu acht minder", zegt Kleijer.

De faunabeheerder wil niet alle schuld in de schoenen van de schaatsers schuiven. Toch ontkent hij niet dat de drukte op het ijs bijgedragen heeft aan de dood van de dieren. "Reeën zijn erg stressgevoelig. Zeker als er verstoring ontstaat binnen een straal van tweehonderd meter. Reeën hebben rust nodig, ze raken snel in paniek."

Daarom sloegen zes reeën in de uiterwaarden bij Ellecom ook op de vlucht. "Er waren honderden mensen op het ijs. Ik heb bij de Eikenstraat minstens 114 auto's geteld", vertelt de faunabeheerder.

De reeën hebben willen vluchten voor al die mensen, maar ze hebben nauwelijks grip op het ijs. "Ze zijn in spagaat naar wat bosjes geglibberd. Alleen is daar het ijs dunner. Ze zijn er dus doorheen gezakt. Ik heb ze alle zes vastgevroren aan het ijs gevonden."

Vorige week lagen de reeën nog op het ijs in de Havikerwaard te genieten van de zon. Geen mens te bekennen, omdat voor hen het ijs nog niet dik genoeg was. Schaatsers durfden het nog niet aan. Voorzichtig schuifelden de reeën over het ijs naar de kant. Een mooi gezicht, volgens Kleijer.

"Ze hebben nu moeite om aan de kant te komen. Het water is gezakt, het ijs ook. Tegen de kant aan liggen schotsen en daar komen ze niet tegenop. Daarom zijn de twee reeën in de Havikerwaard overleden. Schaatsers hebben ze gevonden."

Kleijer heeft ook goed nieuws. Eén ree is gered. Een vrouw uit Ellecom heeft hem gewaarschuwd toen ze zag dat een ree vastzat in een sloot. Hij heeft de ree meegenomen naar kasteel Middachten. "Met stro heb ik beest warm gewreven. De bloedsomloop weer op gang gebracht, want het dier had anderhalf uur vastgezeten."

Daarna legde hij het beest in het stro neer. "Na twee uur is de ree uit zichzelf weggegaan. Dat betekent dat het goed met hem gaat. Gelukkig maar."