Een vrouw zegt vriendelijk 'hallo'. Een vrolijke lach. Ze fietst door de straten van Ellecom. Een mand hangend aan haar stuur. Het is stil in het kleine dorp langs de weg van Arnhem naar Zutphen.

Vogels fluiten. Ze zijn de enige die van zich laten horen. Verder is het stil op straat. Er rijden nauwelijks auto's in de smalle straten. "Het is heerlijk rustig hier", vertelt E. Hendriks die met zijn hond aan het wandelen is. Hij is na zijn pensionering in 1987 in Ellecom komen wonen. "En ik woon hier sindsdien met veel plezier. Ik ben hiernaartoe gekomen, omdat ik dichtbij het bos wilde wonen. Nu woon ik tussen het bos en de uiterwaarden in. Mooier kan het niet."

Hendriks geeft een trap tegen een voetbal. "Dat doet me aan een reclame denken", zegt Roy van Leeuwen lachend. "Dank u wel." De achttienjarige Van Leeuwen is met Jelle van der Zee (16) aan het voetballen op het basketbalpleintje.

"Rustig hier, hè", zegt Van Leeuwen. "Zo is het hier altijd. Voor ons is het hier eigenlijk te rustig." Van der Zee vindt dat niet erg. "Hoe ver weg is Dieren nu? Twee kilometer. Daar ben je zo. Als we iets willen gaan we wel naar Dieren of naar Arnhem." Van Leeuwen: "Ik vind die rust ook eigenlijk wel lekker."

Zo denken meer Ellecommers er over. Boodschappen doen ze wel in het naastgelegen dorp. "En we hebben onze bakker", zegt Van Leeuwen. "Die heeft een fijne frisdrankautomaat." Ook Hendriks noemt de bakker. "Daar hebben ze alles. Zelfs wc-papier."

Bij bakker Samberg aan het Friedhof is het rustig. Buiten hangt een vitrinekast van de VVV. Daarin hangt een affiche over naailes in het dorp en een vel papier over de peuterzaal. De deurbel rinkelt zodra je een voet over de drempel zet. Bakkersvrouw B. Samberg komt vanuit achter de winkel in. "We hebben hiernaast een melkgroothandel", vertelt zij. "We doen de winkel erbij." De winkel heeft meer weg van een ouderwetse buurtwinkel dan van een bakkerij. Ze verkopen er van alles, koekjes, frisdrank, broodbeleg en inderdaad wc-papier.

Ellecom is echt een dorp, vertelt Samberg. "De mensen hier hoeven niet zoveel. Ze hebben er bewust voor gekozen hier te komen wonen en niet in een groter dorp." Het is een mooi dorp, zegt een man op straat. Hij fietst verder terwijl hij met zijn hand gedag zwaait.

In Ellecom staan allerlei verschillende woningen. Oud naast nieuw. Vrijstaand naast een rij. Kapitale villa's, maar ook 'gewone' huizen. Om precies te zijn staan er 441 huizen, waarvan maar 128 huurwoningen. Ellecom is een groen dorp. Langs de straten staan veel oude bomen. De paadjes tussen de huizen door zijn aan beide zijden omgeven door gras. Op een verlaten speelterreintje staat een wipvlinder en een wip-wap. Even verder is een basketbalpleintje voor de oudere jeugd, waar Van Leeuwen en Van de Zee aan het voetballen zijn. Binnenkort komt er een skatebaan bij.

Ellecom is één van de oudste dorpen van de Veluwezoom. Duizenden jaren geleden moeten er al mensen hebben gewoond. In het dorp dat van oorsprong Ellinchem werd genoemd, leefden de mensen van veeteelt en akkerbouw. In het dorp staan nog oude boerderijen die herinneren aan het agrarische karakter van Ellecom.

Later werd het toerisme belangrijk. Eind negentiende eeuw was Ellecom een oord waar de rijken uit het Westen graag de zomervakantie doorbrachten. Ze logeerden in één van de vele pensions. En ook nu kunnen mensen in Ellecom overnachten. Bijvoorbeeld in een mooie villa aan de Kastanjelaan of op Landgoed Avegoor aan de rand van het dorp. Uit eten gaan kan bij Giga's of het meer oostelijk gelegen restaurant De Peerdestal.

In het dorp wonen nu 1100 mensen. "Veel ouderen, maar ook jonge gezinnen met kinderen", vertelt Van Leeuwen. "Het is hier ook heel leuk voor kinderen", verklaart Marieke van Dam. Ze is met haar dochtertje aan het wandelen. "De kinderen kennen elkaar allemaal. En ze kunnen hier nog op straat spelen."