"Nou zeg, wat ben jij lang geworden", roept een medewerkster van Kinderhuis Ellinchem tegen John, die enkele jaren geleden in één van de woongroepen verbleef. Zaterdagmiddag waren tijdens de reünie meer van dit soort spontane reacties te horen. Wanneer de jongvolwassenen het terrein op komen lopen, is bij de groepsleiders, die rondom de ontvangsttafel staandirect een blik van herkenning te bespeuren. De ene oud-bewoner krijgt een ferme hand, de ander een welgemeende por in de zij. Sommige worden omhelsd met een extra zoen op de wang. Enkele oud-Ellinchemmers nemen smalend een jubileumbeker in ontvangst en kijken vervolgens opgelucht rond. Ze zijn blij dat ze toch de stap hebben gezet om naar de reünie te komen. Het is tenslotte al weer een poosje geleden dat Ellinchem voor hen een thuisbasis was en stel je voor dat groepsleiders zo een, twee, drie je naam niet meer weten.

Maar van iedereen die komt, is al snel de voornaam genoemd. Dat doet zichtbaar goed. De voor de hand liggende vragen van hoe is het ermee, zit je nog op kamers, werk je of studeer je nog, worden begrijpelijkerwijs veel gesteld. De gasten komen niet alleen voor een weerzien van hun oude maatjes, ze komen bovendien om te laten zien hoe het met hen vergaat. De woongroepen kennen ze nog wel, daar lopen ze niet meteen naar toe. Echter wel naar hun oude groepsleiders en medebewoners. Marike Meyland is nu 25 jaar, zij is samen met de 23-jarige Tung Kok naar de reünie gekomen. Beiden hebben kamertraining in Ellinchem gehad. Dit begeleid kamerwonen in de flat nabij de woongroepen was hen prima bevallen. Meyland heeft een goede en slechte periode gekend in Ellinchem. "De eerste keer had ik het er absoluut niet naar mijn zin. Ik was al na zes weken vertrokken", vertelt ze herinneringen ophalend. Maar over de tweede periode van zeven maanden kijkt ze met een goed gevoel terug. Kok heeft anderhalf jaar kamertraining gehad. Meyland en Kok bellen elkaar nog regelmatig. Nee, Ellinchem is niet het onderwerp van gesprek. "Er zijn zoveel andere dingen diet ons nu bezig houdden", zegt Myland. Beide zijn best trots op wat ze nu doen. Kok woont in het centrum van Arnhem op kamers en studeert informatica. Meyland woont in Zwolle en volgt de opleiding SPD.

Maike van Dijk (22) uit Doesburg heeft een dubbel gevoel over Ellinchem. "Je komt niet voor niets in een kinderhuis terecht. De reden is nooit leuk, maar toch heb ik er wel goede herinneringen aan overgehouden." Vanaf haar zevende jaar verbleef ze al een paar maanden in Ellecom. Op haar dertiende kwam ze twee jaren terug en met een onderbreking van een jaar heeft ze in de flat van Ellinchem tot haar achttiende kamertraining gehad.

Halverwege de middag ziet ze nog niet veel bekenden. "Alleen Wouter heb ik gezien. Die is veranderd zeg, ik herkende hem eerst niet, hij mij wel. Het is toch leuk wanneer je elkaar weer hier ontmoet", meent Van Dijk.

Folco van den Hooff uit Dieren was tot drie jaar geleden samen met zijn vrouw Yolande gezinsouder voor zeven kinderen in een aparte woning. "Gelukkig maar dat ik ben gegaan, want al de zeven kinderen zijn aanwezig. Het is hartstikke leuk om ze weer te zien. Eén is speciaal uit Groningen naar Ellinchem gekomen. Met de meesten hebben we nog goed contact. Eén woont zelfs bij ons. Hij is ons pleegkind", zegt Van den Hooff een tikkeltje trots.